Bendede oluyor bu,geleceğe umutla bakamıyorum artık.Doğaya bakıyorum bazen uçan kuşlara,balkon demirine konan kuşlara,hayvanlar bile huzursuz.Sanki büyük bir felaketin yaklaştığını hissediyorlar ama savunmasızlar gidecek,sığınacak ve kendilerini koruyacak bir dünya kalmamış gibi.Ormanlar yanıyor,seller oluyor,depremler oluyor,savaş oluyor,her an nükleer savaş riski var,artık eskisi gibi yağmur yağmıyor,Hava bir soğuyor bir ısınıyor,hayvanlara zulüm arttı,doğayı ve hayvanları telef ediyorlar,günler kısalıyor,insanlar neden yaşadığını bilmiyor öyle yaprak gibi savrulup gidiyor.Sanki doğa ve canlılar,dilsiz kullar birşey anlatmaya çalışıyor.Oturup sıkıntıdan ağlıyorum.Ne zaman balkonuma kuş konsa,ağaçlardan gelen kuş sesleri duysam onları sanki son görüşüm'müş zannedip ağlayacak gibi oluyorum.İnsanoğlu güzelim cennet gibi dünyayı cehenneme çevirdi.Allaha inancı olmayanlar,kalbinde merhamet olmayan,Allahtan korkmayan,yarattıklarına saygı duymayan,şükretmeyen ya bu güzelliklerde olmasaydı,çölde yaşasaydık ne yapardık diye düşünmeyen insanların getirdiği dünya işte bu.Dünyadayken rabbini inkar eden,yarattıkları güzellikleri görmeyen insana ahirette cennet bahşedilse ne fayda.Şükreden ve kalbinde merhamet olan girecek cennete.Gerisi boş.