haklisiniz hocam, geçenlerde abdul kadir geylani hazretlerinin basindan gecen olaylari okuyordum, halvet bir yerde Rabbine dua etmek icin bir magarada zikirlerle ugrasirken, birden bir ses duyar, ey kulum ben senin Allah inim, (tovbe hasa estagfurullah), istifini bozmadan zikirlerine devam eder, tekrar ayn ses ayni seyi soyler, birden zikirini durdurur ve derki, defol burdan Rabbimin huzurundan kovulmus isyankar baskaldirici, bu ne kadar buyuk bir cesaret ve maneviyattir ki ben kendi açimdan soyleyeyim, oyle bir ortamda oyle bir ses duysam yigilir kalirim orada, bu maneviyat olmasi lazim, gelen ulvi de olsa suflide olsa, tahifede olsa padisahta olsa hakim olma maneviyati olmasi lazim, aksi halde olabilecekler dusunulemez bile, bizler icine dustugumuz çok zor durumlar karsisinda herseye razi oluyoruz hatta oyle an geliyorki yaw gelsin konusayim canimi bile alsin nasil olsa kaybedecek hicbirseyim yok, ama oyle degil iste, bu sekilde dusunen arkadaslarimiz var ise, bakara suresinin ayet nummarasini hatirlamiyorum rabbimin bizlere soyledigi kelami hatirlayalim, '' BIZ SIZLERI BIRAZ MALLARINIZLA, BIRAZ SAGLIGINIZLA BIRAZ DA SEVDIKLERINIZLE SINAV EDECEGIZ, NE MUTLU O SABREDIP TE SONUNU GORENE'' tevekkul edip Allah a siginacagiz, baska caresi yok, herkes yerinde guzel olur sonrasinda, degil mi hocam? eksigim varsa affola