Bazen aniden tuhaflık basıyor beni ve başlıyorum garip dualar etmeye, halbuki neolup bittiğinden haberim olmaz heb.

Bu televizyonun başında, biyerden geçerken, bir topluma girdiğim/uğradığımda
olabiliyor.

Garip olan tarafı, bu anlık atak/baskı ve benim tepkim, ileriki haftalar aylar seneler aniden sanki dejavü yaşarmışım gibi beni buluyor ve ben bu esnada bazı bağlantıları kurabiliyorum.

Feci korku verir bu hâl işte.




Televizyon seyrederken bu anımsatmalık baskı,
seyir boyunca beni takib/işgal ettiğide oluyordu.

Sanki ben siyaseti yahut moderasyonu ele almış
ve o insanlara/mevzuya
yahut olaya
dua ile iştirak eder mişim gibi olurdum eskilerde.
Saşa kalırdım heb.

Korktum ve otuz sene oldu şu televizyonu bidaha seyretmedim.

Artık otuz sene şimdi geçti, hayret içindeyim. Çünkü bazı dualarım doğruya çıkıyor.

Ama artık olmasın bunlar.
Bunun yüzünden ne televizyon nede radyo, ne toplum nede ailemde duyarsız ve hiçbisey dinlemez oldum.

Çok kötü, ben isterim ki gitsin bu deli cin.