Oruçlu olmayan kimsenin burna su verirken mübalağa göstermesi. Yani su mazmazada boğaza iner, istinşakta burnun katı yerine kadar vardırılır. Böylece ağız ve burnun içerisi yıkanılmış ve kullanılacak suyun tadı ve kokusu anlaşılmış olur (Mehmed Zihnî, Ni'met-i İslâm, İstanbul 1324, s. 82-83).