Yusufiyeli Nickli Üyeden Alıntı

Halk arasında Karabasan diye tanımlanan uyku felci durumu ilk kez 1876’da Amerikalı nörolog Weir Mitchell tarafından ifade edilmiştir. ‘’Kişi, etrafının farkında olmak anlamında uyanmıştır ama tek bir kasını dahi oynatamaz; hala uyuyor gibi görünür. Akut bir zihinsel stres altında, hareket etmek için gerçek bir mücadele vermektedir’’. Felç, göz ve gırtlak kasları dışında bütün vücudu etkiler. Birçok durumda solunun kasları tutukluk yaptığından kişi boğulma hissi yaşar. Gerek görsel gerek işitsel halüsinasyonlar sıklıkla felce eşlik eder. Kişi, olay yaşandıktan sonra tanımlamakta güçlük çektiği tuhaf sesler işitir. Bir takım korkunç biçimler görebilir, yabancı varlıkların odada olduğunu hissedebilir. Bu halüsinasyonlar sarsıcı derecede canlı olma eğilimindedir ve karmaşık bir olaylar zinciri şeklinde gelişebilmesi, yaşanan tecrübeyi uyanıkken görülen bir kabusa dönüştürür. Çalışmalar kaygı sorunu yaşayan kişilerin uyku felci sırasında yabancı birinin varlığını hissetme eğiliminin daha fazla olduğunu gösteriyor. Uykuda devam eden stres, kişiye musallat olan hayali görüntüleri daha da kötüleştiriyor. Sosyal fobinin hafif bir biçimi olan disfonksiyonel sosyal imgeleme sorunu yaşayanlar da uyku felci sırasında halüsinasyon görmeye daha yatkın oluyor. Disfonksiyonal sosyal imgeleme sorunu olanlar, başkaları tarafından sürekli izlendiklerini ve yargılandıklarını hissederler. Bu kişiler uyku felci yaşadıklarında bu his daha da güçlenerek yabancı varlıklar tarafından kurcalanıp incelenme hissine dönüşür
(Nörolojik Beynin Mantıksız Davranışlarımızın Ardındaki Gizli Mantığı Yazan: Eliezer J. Sternberg sayfa 154-155 )