(Bu âyet, Kur’an-ı Kerimdeki en ümit verici âyet sayılabilir. Bununla beraber, yine de tevbeyi kabul etme Allah’ın dilemesine bağlıdır. Bu âyeti günah işlemeye teşvik sebebi saymak Kur’anı maksadı dışına çekmektir. Maksad tevbeye teşviktir. Müteakip âyet, günahların affını tevbenin yanında, Allah’ın gönderdiği hidayeti kabul etmenin de lüzumu ile birlikte düşünmemizi telkin etmektedir. Hz. Peygamber’den (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle dediği nakledilir: “Bu âyeti, ne dünyaya, ne de dünyada bulunan hiçbir şeye değişmem”)فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا“Dedim ki onlara: “Rabbinizden mağfiret dileyiniz. Zira o Gafurdur.” (Nûh, Suresi 10.ayet)