Yıllar önce aniden bir uyku bastırması ile uykuya daldım,sonra başka bir alemde kendimi çarşafın içinde yatarken buldum.4 kişi çarşafın 4 ucundan tuttu,yüzleri sürekli dalgalanan değişen burnu sivrilen bir yapıda belirsiz,boyları uzun ve siyah.beni kule gibi 100 katı olan,bir sürü odaları olan,terk edilmiş,küflenmiş duvarları olan gökdelen gibi bir apartmandan yukarı doğru çıkardılar,somra bir odaya götürüp buz gibi bir musalla taşının üstüne koydular,dedilerki senin ölümden sonraki yerin burasıdır şimdi uyu diyerek üstüme küf kokan bir yorgan örttüler sonra odayı terk ettiler.Yerimden doğrulup koridora çıktım.Heryer rutubet kokuyor koridorun odaların içi sisli ama ürkütücülük ve vücudun hissisizliği ile huzur karışımı bir duygu merdivenlerden inmeye başladım,in in bitmiyor.Sonunda otellerin giriş katları gibi büyük bir salona ulaştım,kapıda dışarı çıktığımda etraf sisli,ıssız,terk edilmiş gibi duran mekanlar evler,evlerin camlarının içi karanlık,eski yıllarda kullanılan sarı perdeler rengi solmuş,kasvetli hava ile karşılaştım,sisin içinden yürüyerek bir sokağa girdim bazıları tek katlı bazıları müstakil gibi evler,eski püskü sokağın yolu taştan,evlerin arasında ilerlerken bir eşek anırma gibi,at kişnemesi gibi bir ses 50 metre uzağımdaki villa tipi evden geliyor,camları tozlu evin içi karanlık,bir kadın bir erkek birde kadının elinde bebek silüeti,bir ileri bir geri gidip geliyorlar deli gibi,hızlı bir şekilde,kolları ve ayakları sivri yüzleri dalgalı gibi hani çakmağı yakarsınız ateşin üstüne baktığınızda sıcaktan dalgalanma oluşur aynı bu şekil,ama siyah gölge şeklindeler boyları uzun,ben bakarkan arasından biri beni farketti ürktüm.Hemen o ara sokaktan diğer sokağa çıkan bir yola yönelip dümdüz gitmeye başladım,bir sahile vardım.Her yer sis,deniz durgun ölü gibi.Hiç dalga yok.Ufuk gözükmüyor vakit sürekli sabah güneş doğmaya başlarken be akşam güneş batmaya başlarken çöken karartı ve kasvet gibi.Upuzun şeridi olan bir sahile vardım.Denize bakıyorum,sanki hiç birşeyden haberim yokmuş gibi,kaygı yok,ne olacak acaba hissi yok,sıkıntı yok.Sadece hüzün,huzur ve gariplik biraz ürkülme karışımı bir duygu.Kafamı etrafa çevirip bakıyorum denize bakan evler ama çoğunun balkonlarında ve evlerinin içinde kimse yok 1 tane ışığı yanan uzun bir bina gördüm oraya gitmek istedim merak ettim ama az önce sokakta evin içinde görmüş olduğum o korkunç sesler çıkaran delirmiş gibi hareket eden varlıkları görünce varılması çaba gerektiren bir yükseklikte kaldığı için vazgeçtim.Sonra bir ses duymaya başladım.Hatırlama yoksa geri dönersin,hatırlama yoksa geri dönersin.Bir gün aramıza geleceksin dedi.Sonra aklıma yavaş yavaş annem,babam gelmeye bailayınca ben nerdeyim,beni buraya kim getirdi gibi aklımda sorular dönmeye başlayımca esas korku o zaman başladı denizler binalar,yollar dahada uzamaya başladı,bir el tarafından o alemden çekilip alındım.Yatakta bedenimi ve bedenimin üstüne çakılırmış gibi hızlıca düşerken gördüm kendimi,sonra uyandım.Saate baktım yarım saat uyumuşum ama o alemde sanki 10 gün geçirmiş gibi hissettim kendimi.

Aradan yıllar geçti şimdi wombo ai isimli yapay zeka ile resim çizen bir uygulama keşfettim,sen yazıyorsun o sana çiziyor.Aklımda kalan o alemin mekanını çizdirdim ve sonuç şok oldum,birebir aynısını çizdi.
Acaba diyorimki uykumda böyle yerlere tekrar gidip orada istediğim kadar vakit geçirebileceğim bir güce yada ilme sahip olabilsem,dünyada bir dakika durmazdım.
Gördüğüm mekanın resimleri tıpatıp aynısı buydu ama insanlar yoktu,heralde yapay zeka süs olarak onuda oraya koyuverdi ;
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]