Alıntı:
La Tahzen12 Nickli Üyeden Alıntı
Selamun aleyküm islam tarihinde en meşhur alimleri kavgaya tutuşturan soru
Kuranda mecaz anlam varmıdır .
Kuranda Allah ın eli perçeminde tutması Ademin yaradılışın da Allahın çamur alması falan bi çok lavram sizce bunları mecazi düşünmek zorunluluğu yokmudur . yomsa haşa Allah başka ayeti kerimede Allahın eşi benzeri yoktur diyor
Mecazı kabul etmeyen alimler ibni teyemmiye gibi Allah ın eli diye başlayıp Allah insan suretindedir e kadar gitmiştir. Mecaz anlamı düşünmez isek kuranı okuyarak gerçektende Allah a bi vucud vermiş olur haşa haşa haşa
Allah yer mekandan munezzeh demekte olmaz. Çünkü Allah heryerde ve hiçbiyerde. Arşa istiva konusu var.
Gerçektende bu konular hiç ilgimi çekmiyor fakat araştırıyorum
Subhanallahi amme yesifun
|
(hakikat) , bir lafzın konulduğu gerçek anlamında kullanılmasıdır. Meselâ “kuzu” denildiyse bildiğimiz kuzu, “aslan” denildiyse bildiğimiz aslanın kastedilmesidir. (mecaz) ise bir lafzın haklı bir gerekçeye dayanılarak konulduğu mananın dışında bir mana ifade etmesidir. Yine aynı kelimeleri örnek verecek olursak; sevdiğimiz bir öğrencimize veya çocuğumuza hitaben “Kuzum nasılsın?” diye sorduğumuzda, aralarındaki “küçük, sevimli varlık” benzerliğine dayanarak bununla “bir koyunun evladı olan gerçek mânada kuzuyu değil, mecazî olarak çocuğumuzu veya öğrencimizi kastederiz. Yine güçlü bir adamın ortaya çıkması sebebiyle “Aslan geldi” dediğimizde de aynı mecazî anlam söz konusudur. Kur’ân-ı Kerîm’de kelimeler hakikî manalarında kullanıldıkları gibi, bazen de mecazî manalarda kullanılırlar. Aslında kelimelerin gerçek anlamlarında kullanılmayıp herhangi bir benzerlikten ötürü, başka bir anlamda kullanılması, yani mecazî kullanım her dilde vazgeçilmez bir anlatım unsurudur. İslâm âlimlerinin çoğunluğu, Kur’an’da mecazın varlığını kabul etmişlerdir.1. Misâl:Allah Teâlâ bir ayette şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz ki, Allah katında canlıların en şerlisi, ilâhî gerçekleri düşünüp anlamayan o sağırlar ve dilsizlerdir.” (Enfal Suresi ayet 22) Bu âyeti kerimede, yeryüzünde dolaşan canlıların en kötülerinin düşünmeyen, sağır ve dilsizler olduğu belirtilirken, mecazî olarak bir insan tipine işaret edilmektedir. Bu kişiler, Kur’an’ın ayetlerini dinlemeyen, onları duymazlıktan gelen insanlardır. İşte bu yüzden onlar duyma özürlü kişilere benzetilmişlerdir. Böylece bir mecaz yapılmıştır. Bu ifadeyi Kur’an içerisinde hakikî manasında almamız mümkün değildir. Aksi takdirde bundan duyma ve konuşma özürlülerin kötü insanlar olduğu anlamı çıkacaktır ki, bu anlam Kur’an’ın öğretisine terstir. Bu sağır ve dilsizlerle inkârcılar kastedilmektedir.2. Misal: “Ne zaman savaş için bir fitne ateşi körükledilerse, Allah onu söndürdü.” (Mâide Suresi ayet 64) Ayette geçen (evkadû nâren) ifadesi hakiki mânada ateş yakmak değil, “Allah Resulü ile savaşmak ve ona bir kötülük etmek” yani fitne ateşini körüklemek anlamında mecazi mânada kullanılmıştır.