Kalp zikrim olduğu dönemde daha çok oluyordu böyle. Uzun zamandir pek yasamiyordum. Son zamanlarda aklım hep bu konularda ve aksattiğım ozlem duyduğum ibadetlerimde. O günleri arıyorum, o günlerde zor gelmeden yaptığım ibadet aşkını arıyorum ama bir türlü başlayamıyorum. Geceleri uykularim bölünüyor. O zamanlar bölündüğünde hemen teheccüt namazi kaza namazim ya da meal ve kuranla hemhal olurdum. Şimdiyse hep bi bahanem var ya da okuyup araştırıp duruyorum. Arada sıkışmış gibi hissediyorum. Birçok şeyi yapmak isteyip yapamiyorum. Zamanimi verimli kullanamamanin hüznü. Bugünüm de ziyan oldu düşüncesi... Insan bunlarin farkinda olupta nasıl adım atamaz anlayamiyorum kendime daha cok kızıyorum.