Alıntı:
ozge628 Nickli Üyeden Alıntı
Yabi şöyle sürekli ben bunu hakemlerimiz deyip deyip geçmişte yaşıyorum tamam olan oldu hatta mevlana idi sanırım olmuş olan olacak olanların en hayırlısı demişti...bir de sonuçta kulun bize verdiği zarar i istese Rabbım engellendi belki kul ile zarar a uğruyor uz ama kul vesile önemli olan rabbimin rızası ise ben herkesi affetmeliyim ben kimim ki diyorum sonra ilk taşta hemen kendimi kaybediyorum öyle değil diyorum ben allahin rızası için affetmektir deyip yoluma devam etmem gerekiyor...umarım kafanızı sisirmedim
@ [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] @ [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] @ [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] @ [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] @ [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
Şöyle dusunebilirsen belki af etmen kolaylaşır. Senin başına gelen her fenalık Rabbin onayı ve rızası ile geldi. O isteseydk çok mutlu bir hayatın olurdu. Kimse sana kötülük yapmazdı. Hiç üzülmezdin. Ama O böyle takdir etmiş. Belliki bir ders vermek istemiş. Kişiler sadece aracıdır. Şöyle benzer bir laf duymuştum: Hak hakkın kul eliyle alır, kul sanar ben yaptım. O nedenle af edemedigin kim? Bunu göz önüne alarak tekrar düşün. Bir de hemen affedicem affetmem lazım diye kendini sartlama. Zamana bırak. Bırak ki sindirebil, için soğusun. Yapın kindar değilse zaten zamanla geçecektir.