Günahkâr ve fasık kişiler, nefislerine mağlûp olmuş ve şeytanın oyununa gelmişlerdir. Yanlış sözleri, hatalı işleri, bozuk davranışları bu hastalığın birer tezahürü gibidir. Arif insanlar, işin farkına varır ve onlara şefkatle yaklaşırlar. O zavallı insanları kurtarmaya gayret ederler. Bu, meşakkatli lakin çok faydalı bir iştir. Bu yol peygamber yoludur. Bütün peygamberler, küfürle mücadele etmişler ve insanları ondan kurtarıp mümin etmeye gayret etmişlerdir. Keza, şirkle kavga etmiş, ona kapılanları tevhide davet etmişlerdir. Kötü ahlâkları kötülemiş, ahlâksızları güzel ahlâkla ihata etmeye gayret etmişlerdir.
Bu yola giren kişiler, Allah’ın sadık dostları ve şeytanın amansız düşmanı olurlar. Yanlış yolda gidenleri kurtarmak yerine, onlarla kavgaya girişmek ise şeytanın işini kolaylaştırır. Çünkü kişi kendisiyle kavga edenin fikrine ve inancına da düşman kesilme eğilimindedir. Bu ise sonucu çok vahim ve sebep olanı sorumlu kılacak büyük bir hatadır.”