Ben hayatımın 17 senesini onlardan öyle bir korkarak geçirdimki geldiklerinde Din İman Allah Kitap Kuran Aklıma gelmeyecek kadar korktum. Gusül abdestli gezemiyordum gusülü uyuduğum geceleri çok sıkıntılı geçiyordu . Korkmuyorum derken böyle aptal cesareti derler o şekilde değil . Muskadan önce ve sonra yaşadığım birer olay var anlatayım .
Normalde rüyaya girip rüyayı gerçek gibi gösteriyorlar benim gördüklerim bunu tecrübelerimle anladım oda uzun konu, konusu açılınca anlatırım . Ben uyurken gördüklerim ettiklerim ayıltmalar bayıltmalar bir şekilde uyur sabah uyanınca anımsarsım gece yaşadıklarımı . Bu rukyeyi yaptırmadan önce telefonu şarja taktım yatakta uyumaya çalışırken bunlar gelmeden önce böyle göğsüm sıkışır kötü bir his gelir içime aşırı sıkıntı basar anlarım geleceğini yine öyle oldu (tabi tövbemi etmiş 5 vakit namaz kılıyorum) pencerede bir karartı gördüm birden içeri girdi siyah bir pelerin yüzü görünmüyor kapkaranlık, kolları var ama belden aşağısı yok, pelerin sarkıyor ordan gözümün önüne kadar havada süzülerek geldi . Ben normalde çığlık atmaya hareket etmeye çalışırım. O içimdeki korkudan daha fazla, imanım ağır bastı. Gözümü kırpmadım kafamı çevirmeye bile çalışmadım gel dedim korkmuyorum gözümün önüne kadar gelip bir anda kayboldu üzerimdeki ağırlık kalktı ben yatakta doğruldum rüyamı gördüm diye düşünürken odamın köşesinde 1 metre genişliğinde halkaya benzeyen beyaz ama parlayan bir bulut gibi birşeyi net bir şekilde görüyordum . Bakarken oda birden yatay bir şekilde hareket ederek ışığı sönüp sanki sigara dumanının havada kaybolması gibi kayboldu . Otururken ayağa kalktım lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayım abdest aldım odama dönüm seccadeyi serip 2 rekat namaz kıldım seccadeyi asla yerde bırakmam . Bilerek yarım katlayıp yerde bıraktım . Yattım uyudum alarmın tütreşimine uyandığımda direk yere baktım seccade ordaydı . O kadar yıldır ilk defa bilincim bu kadar yerindeyken böyle bir duruma maruz kalmış üstelik bırakın korkudan İmanımı unutmayı gelenin canımı almasına kadar hazır olup içimden kelimei şehadet getirip gözümü kırpmadan bana birşey yapabilecekse yapmasını isteyip diklenmiştim . Ama korkmayışımı söyle açıklayayım size ben varlığın bana bişey yapamaz süşüncesiyle değil . Ne yaparsa yapsın umrumda olmadığı için sonucundan korkmuyorum . Emanet bir bedenim var en fazla gğnahlarımdan eksiktir . Belkide şehit eder oda Rabbim izin verirse gerisi bişey yapamaz yani .
O bahsettiğiniz mezarlığads gece girerim ürperirim korkarım belki zihnimde görüler gördürürler ama o akşam eve gelip ışığımı kapatıp rahat bir şekilde uyurum . Burada size anlattıpım gibi bir anı olur benim için