Mevzunun geçtigi yer cami altındaki bir kurs.
Hocalık yaptığım dönemde hafta sonu herkes eve gitttiginde kursta bir tek ben kalıyordum Zira gurbetciydim. Ben yatakhanede uyurken birden kursun içinde çocuk sesleri duydum. Çocuklar oyun oynuyordu, zıplayıp koşuyorlardı. Yerlerin bir kısmı tahta olduğundan çok rahat duyuluyordu. Ben kapisi kapalı olan yatakhanede durumu çôzmeye çalışıyordum. Zira kimse olamazdı, tek başındaydım. Durum hiç açıcı değildi, bekledim. Sesler biraz uzaklaştı. Tabi içimdeki o dürtüyle sese yôneldim. Kapıyı açtım tahta zeminde yürüdüm sonra beton zeminde bir iki adım attıktan sonra tahtalar zeminden şiddetli bir ses geldi. Korkuyla arkamı dôndüm kimse yok. Hani tahta zeminin uzerinde yurusem öyle şiddetli bir sesin çikmasini doğal karşılarım. Ama betonda bir iki adım attıktan sonra sanki o tahtayi çivilerinden sôker gibi şiddetli ses ile sarsılmam normal bir durum degildi. Herneyse o çocukları bulma durtusuyle bir alt kata indim. Alt kat mutfakhane. Ben o andan ônceki ve suanki aklimla oraya inmem ama o anki ruh halimle çocuklari bulmam umidiyle aşağı indim ve birden önüme kedi çıktı. Mutfakhanenin penceresinden girmiş olabilir dedim. Ama bir yandan da bunun bir cinnî olabileceğini de gôz ardı etmiyordum. Zira acaip olaylar gelişiyordu. Kediyle biraz bakıştık. Tabi kalbim saniyede 3.5 atıyor. 😊 Ben o anda kedinin cin olduğunu kabullenmiştim. Zira kacmiyor tıp tip bana bakıyor. Aha diyorum bu kedi burada beni yer. Tam o esnada eski büyük sanayi buzdolabının motoru şiddetli bir sesle bir çalıştı ki sormayın. Hem benim hem de kedinin aklı gitti 😃 Kedi o sese kaçtı bende rahat bir nefes aldım 😃 Çocuklara gelirsek, onları bulamadım !,