Hocam ben bir işe kalkıştım mı şükürler olsun öğrenene kadar o işi bırakmayanlardandım. Hafızam öyle kuvvetliydi ki insanlar 7-8 yaşında yaşadığım olayları hatırladığımı veya çoğu kişinin unuttuğu ama benim hatırladığım çokçe şey olunca herkees şaşırırdı. Birini gördükten sonra 10 sene geçmesine rağmen tanırım. Bir olay yaşandıktan 10 sene sonra olsa bile hatırlarım. Niyetim kuvvetli olur hevesim kuvvetli olur amma velakin 2-3 senedir bu şeyleri yaşıyorum. Elbette başarısızlığın getirdiği psikolojik baskı, aile içinde utanmayacağım söyleyeceğim ailenin yüzkarası olmak bunlar elbette bir baskı oluşturuyor ve hiçbir zaman psikiyatriye veya psikolojik herhangi bir tıbbi ihtiyaca işim düşmeden kendim bunları atlatabiliyordum ama artık çok ağır olmaya ve atlatamamaya başladım. Hele ki terk edilme hissi din açısından bile beceriksiz olmanın getirdiği şeyler insanı çok başka yere çekiyor. İnsanlar arasında eziklenen sevilmeyen ciddiye alınmayan arkadaşları olarak bile görülmeyen biriyim bu tür şeyleri bildiğim için mesleğime geleceğime ve aile kurmaya ve dinsel açıdan kuvvetlenmeye çalışıyorum ama olmuyor.