Bu yazdığın sadece Yahudilere has bir vaziyet değil zaten bedenin hastalanmasına yol açan alışkanlıklarımızdan biri de karışık yemektir. Sofrada çeşit sayısını fazla tutmak günümüzün yaygın alışkanlıklarından biri olsa da bu, eski hekimlerce pek tavsiye edilen bir yeme usulü olmamıştır. Tıbbu’n-Nebevi diye anılan eski tababet kitaplarında, Peygamberimiz (s.)’ın süt ile birlikte et, balık, yumurta ve ekşi yemediği haber verilir. Kimi gıdalar tekil olarak yendiklerinde insana ciddi fayda sağlarken bir başka gıda ile alındığında faydadan çok zarar verebilir. Mesela süt ve süt ürünleri yalın olarak insan için çok faydalıdır. Aynı şekilde et de insanoğlunun olmazsa olmaz gıdalarından biridir ve protein deposudur. Bunların her birini ayrı öğünler olarak tükettiğimizde büyük fayda verirken hepsini birlikte tükettiğimizde değil fayda vermek başlı başına bir musibet kaynağına dönüşebiliyor. Keza et ile ekmek de öyledir. İbni Sina et ürünleri ile süt ürünleri arasına en az sekiz saatlik bir zaman aralığı konulması gerektiğini vurgular. Bugün pek bilinmese ve uygulanmasa da aynı sakınca et ile ekmeğin birlikte yenmesinde de mevzubahistir. Ancak illa da et ekmekle yenilecekse ekmeğin et suyuna batırılıp öyle yenmesi tavsiye edilmiştir.