Eskiden dinine çok bağlı birisi değildim, cinlere de pek inanmazdım ve kardeşim şu duayı atmıştı;

"şelşin şelşin
şelûşin şelûşin
şehyûşin şehyûşin
şâmereşin şâmereşin
şâhûşin şâhûşin
şâlûşin şâlûşin
helûşin helûşin

sûbhane men kâdiru alâ külli şey-in ecib ya fâktaşin yâ hakîmûl cinni vetevekkel lihizmetî serîan bihakki men şekka sem-uke ve basaruke vehalakake min nârissemûm elvâhan

sûbhane men kâdiru alâ külli şey-in ecib ya fâktaşin yâ hakîmûl cinni vetevekkel lihizmetî serîan bihakki men şekka sem-uke ve basaruke vehalakake min nârissemûm elvâhan

el acel el acel
essaâte essaâte"

Merak ettim sesli şekilde okudum, bir şey olmaz diyodum ilk okuyuşumda gözlerim kızardı sonra burnuma ve kulağıma ağrı girmeye başladı sırf merakımdan devam ettim kulağım çınlamaya başladı başım çok ağrıyordu sesimi çift duymaya başladım saymadım ama toplam 300 kez okumuşumdur, neden bilmiyorum okudukça okuyasım geliyordu kendimi durduramıyordum, birşey durmama engel oluyordu, belki 300den de fazla okumuşumdur bilmiyorum zaman algımı kaybetmiştim ve öyle şeyler hissettim ki dinime inançla bağlandım çünkü gerçekliğine artık şahittim. Bu durumdan sonra yapılacak pek de şey düşünmüyorum bazıları iş işten geçti kurtulamazsın diyor, böyle bir andı anlatmak istedim