Kardeşim benim anladığım anlamda Tasavvufta “hicâb” adıyla anılan ve kulun Allah ile yakınlığına engel olan perdeler genellikle zulmânî ve nurani hicâb olmak üzere iki adla anılır. Zulmânî hicâb, beden kaynaklı; tenle ilgili maddî perdelere denir. Nurani hicâb ise ruh kaynaklı perdedir. İnsan ruhu: “Ben Âdem’in yaratılışını tamamladığım zaman ona ruhumdan üfürdüm”(Hicr süresi 29.ayet) âyet-i kerimesinin ifadesine göre ilâhî menşelidir. İnsan ruhu ten kafesine girdikten sonra maddî ve zulmânî bir hicâb ile perdelenmiştir. İnsanın hamurunda “anasır-ı erbaa” denilen toprak, su, hava ve ateşten oluşan dört unsur vardır. Bunlardan toprakla su, zulmânî özelliğe sâhiptir. Et ve kemikten meydana gelen insan vücudunun temel unsuru toprak ve sudur. Bu yüzden tasavvufta zulmânî hicâb sayılan bedenin ve bedenî ihtiyaçların riyazet ve mücahede ile azaltılarak inceltilmesi gerekir. Mücahede ve riyazet, bedenin ruhi ihtiyaçların önüne geçen taleplerini önlemede insana bağışıklık ve irade gücü kazandırır. Çünkü bedenin zulmânî perdeleri, tene âid ihtiyaçların îrâdi kontrolü ile incelir. Bu sâyede ruhun beden üzerindeki etkisi artarak zulmânî perdelerin rûhânî perdelere dönüşmesi sağlanır. Ancak zulmânî perdeler gibi, nurani perdelerin aşılması gerekir.