Peygamber Efendimiz (s.a.s.) Hazreti Hatice’den şöyle söz ederdi: “Ben onun sevgisiyle rızıklandım.”

Müslim 2435.

Sevilmek de bir rızıktır. O da bir lütuf ve ihsandır. Ya sevilmeseydik? Ya sevenimiz olmasaydı? Ya kimse bizi sevmeseydi? Ya her şey maddi çıkarlar üzerine kurulu olsaydı? Mesela dostlarımız bizi sadece paramız veya itibarımız için seviyor gibi gözükseydi? Ya yuvamız sevgi üzerine değil de sadece cinsellik ya da sadece maddi çıkarlar üzerine kurulmuş olsaydı?

Seven bir eşiniz varsa sevgi rızkınızı da almışsınız demektir. Ama bizler sevdiklerimizi incitmekten zevk alıyoruz sanki... Yani rızkımızla oynuyoruz.

Sevenimizi sevmiyoruz. Bize değer verene değer vermiyoruz. Sevdiklerimizi üzüyor, onlara gereken değeri vermiyoruz... Sevdiğiniz kişiye onun istediği şekilde değer verin. Kendi istediğiniz şekilde değil. Sevmeyi bilmiyorsanız incitmeyin yeter. Kimse sizden aşırı romantik olmanızı istemiyor. Kendinize nasıl muamele edilmesini istiyorsanız öyle muamele edin yeter.