Nikâh Kur’ân’da erkeğin kadına verdiği “mîsâkun ğalîz/güçlü bir söz, sözleşme” olduğu ifade edilmiş (en-Nisâ 4/21), eşlerin birbiri için iffetlerini koruyan birer elbise oldukları söylenmiş (el-Bakara 2/187) ve insanlar evliliğe teşvik edilmiştir (en-Nahl 16/72; en-Nûr 24/32). Dahası eşler arasındaki sevgi ve merhamete dayanan bu güçlü bağ Allah’ın varlığına delil sayılarak yüceltilmiştir (er-Rûm 30/21). Bütün bu kıymetli tasvirler evliliğin İslâm dini açısından çok önemli görüldüğü anlamına gelmektedir. Ancak nikâh mevzusu kadim kültürümüz açısından doğrudan kader meselesi altında tartışılan bir konu olmamıştır. Meselenin kader inancımızla bağlantısına gelince bu konuda söylenebilecekler kaderle ilgili diğer bütün konularda söylenenlerden bağımsız değildir. Bütün varlık ve olayların gerçekleşmesinde olduğu gibi nikâh da Allah’ın zamandan ve mekândan bağımsız olarak tüm varlık ve olayları ezelde bilmesi, hadiselerin de bu bilgiye uygun olarak gerçekleşmesinin gereğidir. Allah’ın bilgisi insanların irade ve tercihlerinin ezelî planda bilinmesi anlamına gelir. Bu anlamda bizim ne yapacağımızın önceden bilinmesi bizim özgürlüğümüzün sınırlandırılması anlamına gelmez. Nitekim hiçbirimiz tercihlerimizi yaparken kendimizi “yazılı kaderimizin” baskısı altında hissetmeyiz. Bu sebeple isabetli işler yaptığımızda sevinir, hata yaptığımızda pişmanlık duyarız. Nikâhımız da hatta talâk/boşanmamız da kendi tercihlerimizin neticesinde gerçekleşir. Ancak bütün bu süreçlerin başında da devamında da Allah’ın yardımı ve bereketini talep etmemiz doğru olandır.