Üveysîlik bir mürşidden, görüşmeden mânevî yolla; rüyâ tarîkıyla feyz almaktır. Hz. Peygamber (s.a.) devrine yetiştiği hâlde onunla görüşme şerefine eremediği için sahâbî unvânını alamayan Üveys Karenî’ye nisbetle ortaya çıkmış bir kavramdır. Daha sonra mürşidini görmeden mânevî yolla feyz alanlara bu zâtın adına nisbetle “üveysî” denmiştir.