Alıntı:
simsimaa Nickli Üyeden Alıntı
Ben bu hayatta boşuna yaşıyorum ne dostum var ne sevenim. Ailem dahi kendilerine yük olduğumu düşünüyor iş arıyorum bulamıyorum. Üniversite mezunuyum marketlere kasiyerlik için başvurdum artık onlara bile almıyorlar. Her gün annemden beddualar, hakaretler işitiyorum. Ne için uğraşsam olmuyor, sevdiğim emek verdiğim adam bıraktı gitti 17-18 yaşında kızla evlendi. Bunun için de konu açmıştım hatta burada söylenilen duaları yaptım zerre acım azalmadı. Arkadaşım dostum zaten yok kimse tarafından sevilmeye layık bulunmuyorum, insanların gözünde sıkıcı biriyim. Kendimi değiştirmeye çalıştım olmadı dualara sığındım olmadı. Hayatımda ne iş var ne sevgi var ne arkadaş var herkes el birliğiyle benden hayallerimi çaldı artık gözlerimi kapadığımda öldüğüm zamanı hayal ediyorum. Sadece ölmek ve yaşamaya devam etmemeyi istiyorum, birgün tüm acılarım son bulacak ama intihar da çok büyük günah affı yok deniliyor. Ben bulunduğum durumun içinden çıkamıyorum iyi değilim artık ve dayanamıyorum beni yaşamaya devam ettiren tek fikir intiharın çok büyük geri dönüşü olmayan bir günah olması ama Allah biliyor neler yaşadığımı intihar tek bir anda gelen krize bakıyor olur da bir gün o anı yaşarsam hiç mi affetmez…
|
Can kutsaldır. İntihar ile emanete hıyanet etmiş olursun.
Bir kere önce intihara meyletmek cenab-ı Hakk'ın kudretini Bir nevi aşağılamaktır Haşa gücün yetmez diyerek ümitsizlige düşmektir. Herşey onun bir ol demesiyle olurken , imtihan dünyasında olduğumuz belli iken, Efendimiz sav «Mü’minin hayranlık verici bir hali vardır ki, onun her işi hayırdır. Bu hal, müminden başka hiç kimsede bulunmaz. Eğer bir genişliğe (nimete) kavuşursa şükreder ve bu onun için bir hayır olur. Eğer bir darlığa (musibete) uğrarsa sabreder ve bu da onun için bir hayır olur.» demisken niye sabredilmez ki! Geçmeyen bir durum mu var ki..