√ Trakeotomi: Hava yolunun tam tıkanıklığında ve diğer tüm geçici müdahalelerin sonunda yapılması gereken girişim yöntemidir. Yine elektif şartlarda entübasyon güçlüğü olan vakalarda da başvurulan bir yöntemdir. Sürekli internal künt travma sebebi olan uzun süreli (48-72 saat) entübasyonlarda trakeotomi endikasyonu vardır.



√ Fasiyal ve laringotrakeal fraktürü olan hastalarda diğer müdahale çeşitleri ve entübasyon kontrendike olduğunda başvurulabilecek tek yöntemdir. Trakeotominin acil şartlarda kontrendikasyonu yoktur, ancak elektif koşullarda koagülapti kontrendikasyon oluşturur.



√ Teknik olarak hasta yine Rose pozisyonuna getirilir. Ancak epiglottit ve krup sendromunda bu pozisyonun kontrendike olduğu unutulmamalıdır. Elektif şartlar sözkonusu ise hastanın entübe edilerek trakeotominin açılması daha güvenlidir. Girişime başlamadan önce gerekli olacak tüm ekipmanlar ve trakeotomi kanülü hazırlanır ve kontrol edilir.



√ Byounda hava yolunun röper noktaları kontrol edilir. Krikoid haldan 2-3 cm aşağıdan itibaren lokal anesaaai uygulanır. Biraz bekledikten sonra cilt insizyonu yapılır. Trakeaya kadar geçilmesi gereken katmanlar şöyledir: cilt, ciltaltı, yüzeyel fasya, platisma, derin fasyanın yüzeyel katmanı, hyoid altı kasları, visceral fasya, tiroid bezi, pretrakeal fasya ve trakea.



√ Bu katmanlar geçilirken orta hattan uzaklaşılmadığından emin olmak için sık sık trakea palpe edilmelidir. Orta hatta olunduğunun bir başka belirtisi de hyoid altı kaslarının ortasındaki beyaz hattan geçmektir. Bu hatta derinleşilirse hiç kas lifleri ekartasyonuna gerek olmaması gerekir. Tiroid beze ulaşıldığında istmus yukarı veya aşağı doğru çekilerek ekarte edilir.



√ Ulaşılan trakeadan emin olmak için içi sıvı dolu bir enjektör trakeadan içeri sokup aspire edilirse hava enjektöre hava kabarcıkları dolar. Trakeanın 2.-4.halkaları arası seviyesinden trakeal insizyon, dilatasyon yapılır, trakea içi aspire edilir ve süratle kanül sokulur. Kanül sokulduktan sonra kanülün trakea içinde olduğundan emin olunmalı ve kanül hemen tespit edilmelidir.



√ Erken dönem komplikasyonları kanama, subkutanöz amfizem, pnömomediastinum ve pnömotoraks, trakeoözafagial fistül, rekürren sinir yaralanması ve enfeksiyondur.



√ Geç dönem komplikasyonları arasında kaf basıncının fazla olması ve yetersiz tespiti ile sürekli oynamasına bağlı olarak laringeal stenoz, kanül tıkanması, dekanülasyon zorluğu ve laringeal fonksiyonların kaybı sayılabilir.