Sosyalleşme ama bu direkt bir iletişime geçme anlamında olmak zorunda değil. Sosyal veya kalabalık ortamlarda dahi bulunmak olarak kast etmiştim, sadece ortamda bulunmak bile gelişim sağlıyor. Sancılı dediğim kısım endişelerdi. ve beyindeki krizlerdi özellikle. Sabreden derviş muradına erermiş. O krizleri yönetmek zaten mesele. Ancak eğer kriz varsa ümit, umut, ışık, düzelme ve gelişim var demektir. Bir kriz yoksa ortada gelişecek,düzelecek bir ümit ve umutta yoktur. Acı yoksa kazanımda yoktur diye bir söz var, bunu kriz yoksa gelişimde yok olarak çevirebiliriz. Krizler bir ömür sürmek zorunda değil, ancak gelişim sürecinde olması muhtemel ve krizler varken sanki asla geçmeyecek ve ömür boyu hep tekrar ve tekrar olacakmış gibi hissetirebilir ama bir noktadan sonra krizlerden kurtulmak diye bir şey var. Şuanki aklıma sorarsanız o krizler için birer nimet ve şükür sebebi bile diyebilirim.