Hp’nin major yağ asitleri tetradecanoic asit (14:0), 19- karbon siklopropan yağ asidi (14:0) ve az miktardaki hekzadecanoik asit (16:0)’tir.Ayrıca Hp 3-hidroksioktadekanoik asit( 3-OH-18:0 )’e sahip olan tek bakteridir.19- karbon yağ asidinin cis-11,12 metilen oktadekanoik asit olduğu gösterilmiştir.







Solunum kininleri önemli kemotaksonomik belirleyicilerdir.Tüm Campylobacterlerde %20-50 oranında bulunan metillenmiş menaquinone-6; Hp’de bulunmaz.H.mustelae %5 oranında metillenmiş menaquinone-6’a sahiptir.







Campylobacter jejuni ve diğer Enterobactericea’nın aksine Hp lipid A içeriği 3-OH-16:0 ve 3-OH-18:0’dırAntilipid A aktivitesinin %50’sinin inhibisyonu için gerekli miktar bakımından Hp ve C.jejuni’nin Lipid A arasındaki antijenik benzerlik, C.jejuni ile S.typhimurim arasındaki benzerlikten daha azdır.







Hemaglutininler: Hp’nin klinik izolatlarında fibriler yapıyla hücreye bağlı hemaglutinin ( HA ) gösterilmiştir.HA aktivitesi insan ve hayvan eritrositlerinin tümünde gösterilmiştir. Bununla beraber, diğer araştırmacılar Hp’nin bazı türlerinin eritrositlerin tümünde aglutinasyon yapmadığını bildirmişlerdir. HA aktivitesi pronaz ve papaine duyarlı iken pepsin ve tripsine dirençlidir.HA inhibisyonu sialoprotein fetuin ile gerçekleşir.HA , kolonizasyon faktör antijeni olarak bilinen, NeuAc-laktozun NeuAc (2-3)Gal izomerlerine bağlanmayı tercih eder.











FİZYOLOJİK ÖZELLİKLER







Solunum ve Metabolizma:Hp karbohidratları oksidatif veya fermentatif olarak parçalamamaktadır. Bakteriyel hücre membranıyla ilişkili olarak glukoz kinaz aktivitesi gösterir.Ayrıca pentoz fosfat döngüsü için tipik olan enzim aktivitesi de belirlenmiştir.Hp spesifik D-glukoz taşıyıcılarına sahip olduğundan D-glukozu katabolize eder.







Hp üre döngüsüne sahiptir; bakteri hücresinden önemli oranda nitrojenin dışarı atılması sağlanır. Hp’de Entner-Doudoroff yolu gösterilmiştir.Fumarat redüktaz Hp metabolizmasının temel bileşenidir ve tedavide kullanılan bazı ilaçların hedef seçtiği yerdir.







Hp anaerob bakterilerinkine benzer fermentatif yolla aminoasitleri metabolize edebilir.Hp’nin solunum zincirinin sonunda sitokromların yer alması karakteristiktir.İn vitro Hp’nin solunum zincirinin sonunda sitokromların yer alması karakteristiktir.İn vitro Hp’nin üremesi için gerekli; CO?2in artmış düzeyi, asetilkoenzim A karboksilaz aktivitesinde rol oynayabilir.







Hp hücreleri polifosfat granülleri içerir. Bunları midenin hasarlı epitelyumuyla ilişki kurup, dışarıdan enerji sağlayamadığı durumlarda, enerji kaynağı olarak kullanır.







Besin Gereksinimi:Tanımlanmış besiyerlerlerinin hiçbirisi Hp’nin kültürü için elverişli değildir, organizma kompleks bazal besiyerine gereksinim duyar. Bu yüzden besiyerine tam kan, heme, serum, odun kömürü, mısır nişastası ve yumurta sarısı emulsiyonu eklenmelidir. Eklenen bu katkı maddeleri bakterinin besin gereksinimini karşıladığı gibi besiyerinin detoksifikasyonu gibi anahtar fonksiyon görerek bakteriyi korumaktadır. Bu nedenle, siklodekstrin eklenmiş besiyerini Hp’nin üremesini önemli oranda artırmaktadır.







Büyüme Fizyolojisi ( Çevresel Şartlar ) : Hp ilk izolasyonda mikroaerofilik koşullar gereksinim duyar. Kemostat kültürler optimal O? konsantrasyonunun %2-8 olduğunu göstermiştir. Bazı suşlar arka arkaya yapılan pasajlardan sonra yeterli oranda aerotoleran özellik kazanarak, %10 CO? Varlığında üreyebilmektedir. Hp kesin anaerob koşullarda zayıf üreme göstermektedir. Sıvı ortamda üreme, çalkalama ve CO? ‘den zengin atmosfer varlığında tipik olarak artış göstermektedir. En iyi üreme, gaz geçirgen kültür şişeleri kullanarak %5O?, %7CO?, %2H? ve %86 N? İçeren değişken atmosferli etüvde inkübe edildiğinde gözlenmiştir.



Atmosferik CO? yokluğunda sıvı besiyerine üre eklenerek muhtemel olarak organizmanın üreaz enzimiyle açığa çıkardığı CO? yeterli olmuş ve üreme gözlenmiştir.



Hp %5 safra içeren kanlı agarda üreyemez. Ancak türlerin ½25’i %5 safra içeren sıvı besiyerinde 30 dakikada ölmüştür. Bu durum Hp ‘nin duodenuma canlı olarak geçebileceğini öne sürmektedir.



Beyin kalp infüzyon sıvı besiyerine %10 at serumu ve %0.25 maya özütü eklendiğinde, pH 6,6-8,4 ve 33-40,5 °C’de üremiştir.5-10 mmol IL üre varlığında başlangıç pH’ı 3,5 olan sıvı besiyerinde üreme mümkündür ve Hp pH 1,5 veya2’de de canlı kalabilir. Hazell ve ark., pH ve üre konsantrasyonlarını otomatik titrasyonla takip ederek, pH 3’te sıvı besiyerinde Hp’nin canlılığını kaybettiğini saptadılar. Bu bulgular Hp üreazının güçlü aktivitesiyle ilişkilidir. Sıvı besiyerinin pH’sı canlılığı sürdürebilecek pH’nın altında olmalı ki enzim varlığında aktivite ortaya çıkabilmelidir. Farklı besiyeri kullanıldığında Hp’nin bazı türlerinin 42 °C’de üreyebildiği gösterilmiştir.



Biyokimyasal Özellikleri: Hp’nin konvansiyonel biyokimyasal testleri çoğu inaktiftir. Karbohidratları oksidize ve fermente edemez. Katalaz, sitokrom, oksidaz, üreaz, alkalen fosfotaz aktivitesi pozitiftir. Hp enzim profili açısından, aminopeptidaz ve diğer şekillenmiş enzim aktivitelerinde türler arsındaki küçük farklılıklar dışında homojenite gösterir. Tipik türler alkalen fosfataz, asit fosfataz, lösin arilamidaz, naftol-AS-B1-fosfohidrolaz,C4(butirat) ve C8(kaprilat) esteraz ve gamma glutamil transpeptidaz aktiviteleri pozitiftir. Hippurat hidrolizi, nitrat redüksiyonu, indol oluşturma, indoksilasetat hidrolizi, arilsulfataz aktivitesi negatiftir ve %1 ve %3,5 NaCl varlığında üremez.



Antibiyotik Aktivitesi: Hp türlerinin %95’i 300IU Polimiksin aktivitesine dirençli olduğundan taksonomik marker olarak kullanılır. Hp türlerinin %86’sı 30 mg nalidikasit diskine duyarlıdır. Bu özellikler Helicobacter ve Campylobacter suşları arasındaki ayrımı sağlamakta kullanılır