Bizim buralarda kağıt toplayıcı, temiz bir karton üzerinde namazını kıldı, topladı. Gitti.
Ben de, bir caminin kadınlar için ayrılan bölümünde namaz kıldım, Yasin okudum, ellerimi yüzüme sürdüm, niyazda bulundum. Ertesi gün gözlerimin içleri iltihaptan yanıyordu. Köşe kısımları kanamış, bir ay tedavi ile hala arpacık, göz hassasiyeti, kuruluk ve kirpiklerim de döküntü ile yaşıyorum.
Bana, yanında neden seccade götürmedin dediler. Yerde serili olan seccade değil mi dedim, caminin içi. Ahşap ekleme. Havasız yer. Halılar yıkanıyor mu, insanların çorapları ya da elbiselerinden mi geldi bilemiyorum.
Biz de, yer sofrasına serili örtüye de basılmaz, birinin yere düşürdüğü atkısına da basılmaz, bayrağa da basılmaz.
Bu bir adaptır.
Bir insan diyor ki, ben farketmeden bastım.
Bu kadar.
Seçim arefesinde olan bir insan, bile isteye böyle bir durumda kalır mı?
Sizce, bu insan, geceleri namaz kılan insanların seccadelerine ayakkabısı ile basarak, içinde böyle bir kötülük mü sergiliyordur.
Tam olarak neyi anlatamıyorum.
Şu ülkenin gündeminin depremzedeler olması gerekirken, dini hassasiyetin başka tarafa çevriliyor olması reva mı?