Ben bilinmez bir alemdim, bilinmek istedim, kutsi bir hadis. Rabbini bilen kendini bilir, sözü bir anlamda birleme, birleşme ya da O'nda yok olma. Tasavuffun ayna benzetmesi, ama aynada kendini değil hasret kaldığı sevdiğini görme gayreti. Ferideddin Attar'ın Mantık al Tayrın'daki, kan revan eden yolculuğun sonunda kuşların şahını görecekken kendilerini görmeleri. Âşık, mâşuktan ayrı düşmüştür, baktığı aynada bile. Bilmeden nasıl sever, bilse nasıl sever, sevse nasıl sever, nasılsan öyle sever belki de. Kavuşma, birleşmedir, ayrlık ikiliktir. Hak diyen Mansur'da Cübbemin içinde Allah var diyen Bağdadi de hep aynı dertle kana batmış. Ayrı olan ayrıldığına benzemeden ayrıldığına kavuşmaz, düsturu can yakar. Sıranın sonundaki ne bilsin Rabbini, ne bilsin sırada olduğunu, sevsin de bilmeden sevsin