Ben her zaman hep ikna etme çabasını sevmemişimdir, samimiyetsiz bulmuşumdur, ağaçlar mesela ağaç olduklarıni ispata gerek duymaz. Konuşmanın bir yerinde ikna ve manipülasyona çabalarıni fark ettiğimde karşımdakine keyifle bakmaya başlıyorum. Beni inandırıp mutlu olacak ya da propagandasını bana satacak yastığa kafasını rahat koyacak. Dilin içindeki niyeti sezip orada o kişinin çabasını seyrediyorum. İnsanı çok büyük acıların bile değiştirmediğine şahit oldum. Ders alan ve değişrbilenler, küçücük uyarılardan bile alması gerektiğini alır.