Dostum merhaba, umarım iyisinizdir. Ankara çevresindeki arkadaşlar genellikle "Hocam" sözcüğünü bir hitap şekli olarak kullanıyorlar ama ben yine de açıklamak zorundayım, yeni öğrenciyim, hatta yerde sürüneniyim. Mürşid bulmaya dair hasretinizle ilgili mesajlarınızı denk geldikçe okuyorum. Umarım size de nasip olur.

"Mürşidsiz şunu yapmayın, bunu okumayın," tarzındaki tavsiyelere ben de biraz burun kıvırıyordum. "Şeyh uçmaz, mürit uçurur," lafındaki mürit heyecanı, sanırım biraz da müridini uçuran şeyhlerin hürmetinedir. Ama bunun için önce biraz burnumuzu yere sürtmemiz gerekiyor. Bu yüzden size esma ismi vermek yerine biraz zikir esnasında takınılması gereken hal ve tavırdan bahsetmem gerekecek:

Bir mesajınızda "Namazı kem küm kılıyorum," yazdığınızı hatırlıyorum. Çok kolay olmayabilir ama biraz teslimiyet içinde kılmanız gerekecek. Namaz tespihinden sonra çekeceğiniz zikirler aslında size yeter. Yerinizden hiç kalkmadan -çok klasik olacak ama tevhid'in çare olamayacağı ne vardır bilemiyorum- biraz da kelime-i tevhid okuyabilirsiniz ama başınızı öne eğmeniz gerekecek. Başınızı eğmenizle birlikte bakışınızı letaiflere çevirmiş olursunuz. (En üst letaifinizi diğerlerine yaklaştırmış olursunuz.)

"Ey Muhammed! Eğer Biz, Kur'an'ı bir dağa indirmiş olsaydık, sen, onun, Allah korkusuyla baş eğerek parça parça olduğunu görürdün. Bu misalleri insanlar düşünsünler diye veriyoruz." (Haşr, 21)

Bunun dışında Allah'ı öven istediğiniz esmayı sadece O'nun yüceliğini düşünerek sayısız çekebilirsiniz hızınızı alamazsanız ama çok abartmayın, süreklilik daha önemli. Toparlarsak: Başlangıçta her namaz sonrası seccade üzerinde, boyun biraz öne bükük, sırtı da ona uygun şekle getirerek fikrinizi de bedeninizin haline denkleştirip 100 istiğfar, 100 tevhid yeterli olur diye tahmin ediyorum.