Anlayabiliyorum.Gözle görünmeyen bilmediğin düşmanla uğraşmak çok yıpratıyor

Bendeki varlık benim zikretmemi engelleyemiyor yada engellemiyor.Rabıta üzere o kadar fazla zikrettim ki midem,göğsüm cayır cayır yandı ama varlık ölmedi,çıkmadı.Eğer suratım gün içinde de acayip acayip kasılmasa gene feryat etmez kendi haline bırakırdım.Ama namaz ķılarken,cuma hutbesi dinlerken bile suratım patlayacak gibi şişiyor.Gözlerim pörtlüyor.Artık Allaha sığındım,imas hocaya arz edecegim