TurkishMan Nickli Üyeden Alıntı

Umarım bakışlarından rahatsız olmamışsınızdır? Çünkü gerçekten rahatsız edici bir durum olabileceği aklına gelmemiş olabilir. Konu başlığını açtığınız günden beri benim de aklımı kurcaladı bu soru da. Belki ne tepki vereceğinizi anlamaya calismistir? Bazen denklemde birden çok bilinmeyen olabilir. Bir türlü anlayamamistir? Rahatsiz olduğunuzu belli etseydiniz ilgilenmezdi muhtemelen. Çünkü bazı insanlar da kendisiyle ilgilenildiğini bilmesi kendisini değerli hissettirir. Bir de ilginizi çektiği konusunda samimi miydiniz bunu gerçekten çok merak ettim. Madem sonuçlar belli oldu diyorsunuz. Cevaplamanizda bir sakınca olmasa gerek. Belki bir başka paralel evrende doğru zamanda karşılaşırsınız. Sizin anlattığınız olayla uzaktan yakından bir benzerligi olmayan bir olayda dile düşme ve itibar kaybetme pahasına duygularımla hareket ederek 'Aşkın Teorisi'ni yazmak istedim. Aklımı askıya aldım. İlgideki sürekliliğin kozmik evrendeki yansımaları temalı çalışmamda, aynı frekansta olduğumuzu anladığım kalbini kalbime denk bulduğum birine aşık olmaya karar verdim ve işin garibi oldum 😀. İsteyince olunuyormuş. Bir teori ürettim. Daha sonra teorinin pratikteki sonuçlarına baktım. Uzun süre bu durumun üzerine kafa yordum. İlk kural asla rahatsız etme. İkinci kural, ilgili olduğunu daima belli et. Üçüncü kural, onunla yalnızca tesadüfen karşılaşmaya izin var. Dördüncü kural, onun kim olduğu hakkında asla araştırma yapma. Beşinci kural onunla asla o konuşmaya çalışmassa konuşma. Eğer doğru kişiyse zaten Tanrı, onunla seni mutlaka karşılaştıracaktır. Çünkü evrende daima birbirine denk olan şeyler birbirini çeker. Kız, önyargılı duruyordu. Ama yüce duygulara sahipti. Bu duygu benimle tanışmasına engel oluyordu. Gerçek aşkını aradığını fark ettim. Kalbinde kimse yoktu? Çünkü bu soru onun aklını uzunca bir süredir kurcalıyordu. Hatta yıllarca!!! Ama fark ettiğimi fark etmedi. Önyargısının kırılması belki 6-7 ay sürdü. Sonra 2 3 ay kararsız kaldı. Son 2 ay acaba sorusunu sordu. Ben rolümü oynamaya devam ettim. Senaryonun devamında onunla konuşmam artık gerekiyordu. Ama konuşmadan önce tesadüfen onun beni benim onu tanıyamayacağım bir ortamda onunla karşılaşmam gerekiyordu. Bunun için kendimi açik bir şekilde belli ettim. O da aktörleri farklı ama mükemmel bir senaryo yazarak bana karşılık verdi. Şaşırmış gibi yaptım ve onu mutlu etmek ve vazgecilmez hissettirmek için acıların en büyüğünü ruhumun derinliklerinde gerçekten! duydum. Neden ona aşık olunması gerektiğini bir kere daha anladım. Başarısız gibi görünecek bir konuşma girişiminde bulundum. Ortamı terk etmeden önce bunu yaparak ortamı terk edişime anlam kattım. Aylarca bazı sorulara cevap vermesini bekledim. Cevap verdiğinde seni tanıyamadım der gibi davranmıştı. Bir şeylere canının sıkılmış olduğunu biliyordum. Ne olduğunu da biliyordum. Ama ben onu ilk gördüğümde hikayeyi yazmadan önce okumuş olduğumdan ona haksızlık olabilir mi diye düşünmeden kendime edemiyordum. Sonra kağıda baktım hay aksi! Kalemde mürekkep hiç yokmuş boş kağıda yazmışım tüm senaryoyu? Çok güzel senaryo yazdığım için kader bir daha yazamamam için kalemimi kırdı. 😀 Hayatımdaki tek ve son aşk temalı senaryo.