Bir arkadaş anlatıyordu:
"Sabah namazını cemaatle kıldıktan sonra dönerken yolda, bir ineği zorla bir arabaya yüklemeye çalışan bir gruba rastladım. İnek binmekte direniyor, bir türlü binmiyordu arabaya.
Ben yaklaştım ve bir elimle ineğin alnını şöyle bir okşadım. İnek sakinleşti ve direnmeyi bıraktı. Adamlar ineği hemen arabaya bindirdiler.
Ben gururlandım ve kendi kendime "Sabah namazının kerameti işte" dedim.
Eve geldiğimde annem ağlıyordu.
- "Niye ağlıyorsun?" dedim.
- "İneğimizi çalmışlar!" dedi.
İnek beni tanımıştı, ama ben ineği tanımamışım."