Peygamber Efendimiz (asm.) ümmetinin helâk olmaması için Allah'a çok yalvardı. Bu yalvarmalarının en mühimi de Veda Haccı'nda, Arafat ve Müzdelife'de oldu. Bu iki mübarek yerde O (asm), Allah'ın ilham ettiği ölçüde pek çok şey diledi. Hatta, kul haklarının affı için dahi yalvardı, yakardı.

Evet, O Sultanlar Sultanı (asm)'nın, ümmet-i Muhammed'in helâk olmaması mevzuunda pek çok yalvarış ve yakarışları olmuştu. Bunu sahabe-i kirama şöyle anlatıyor:

"Ben, Rabbimden, benim ümmetimi helâk etmemesini istedim. Rabbim benim bu duamı kabul buyurdu. Dedi ki: 'Onların helâki kendi aralarında olacaktır. Günah işledikleri zaman ben onları birbirine düşürecek ve vurduracağım.'*Ben bunun da kalkmasını diledim; ama Rabbim*bunu kaldırmadı."*(bk. Müslim, Fiten, 20)

Evet, iradeleri ile halledecekleri bu mesele kaldırılmamıştı... Başka kavimler günah işledikçe semavi ve arzi afetler onları kırıp geçirecek; ama Ümmet-i Muhammed cürüm işledikçe birbirine düşecek, ittihat ve ittifakları bozulacak, ihtilaflarla hırpalanacaklar.Şuanda olduğu gibi.Hakkımız yeniliyor,ve insanlar susuyor.Peygamberimizin Ümmeti olmasaydık çoktan helak olmuştuk.