Çocuğun gelişimini olumsuz yönde etkileyen her türlü davranış, çocuk istismarı olarak tanımlanır. Çocuk istismarı fiziksel, cinsel, duygusal istismar ve ihmal biçiminde olabilir.



İstismara uğrayan çocukların, anne ve babaların çocuklarına karşı gerçekçi olmayan beklentilerinin olduğu ve kendilerinin de çocuklukları döneminde istismara uğradıkları bilinir.



Çocukluk döneminde istismara uğrayanların, erişkin olduklarında, kendi çocuklarına karşı şiddete başvurdukları da ileri sürülen savlardan. Kişilerin yoksulluk, işsizlik, olumsuz yaşam koşulları gibi çevresel stres etkenlerinin etkisiyle de çocuk istismarı yaptıkları kabul edilen bir görüştür.



İstismara uğrayan çocukta kendisine zarar verecek boyutta suçluluk ve düşük benlik duygusu, kabuslar, psikosomatik bozukluklar ve depresyon gibi psikolojik bozukluklar görülür.



Ailelerin yaşam koşullarını iyileştirmek, anne ve babaya çocuklarıyla ilgilenmenin güç geldiği anlarda destek vermek, istismara uğrayan çocukları koruma altına almak tüm toplumun görevidir.



Toplumların yaş yapılarının değişeceği ve yaşlıların oranının gittikçe artacağı düşünülerek yaşlıların bakımlarında destek hizmetlerinin geliştirilmesi ve istismara uğrayan yaşlıların korunma altına alınması sağlanmalıdır.