Merhabalar,
Bu sabah dünyadan ve ülkemizden gündemi takip ederken, üçüncü sayfa, 2 gün önceki bir habere denk geldim.
Her gün yaşanan ve farkında bile olmadığımız şeyler.
Haberin özeti ve bir kısmı şöyle idi.
“ Binanın 5'inci katında bulunan daireye giren ekipler dramla karşılaştı. Evdeki kullanılmayan eşyaların arasında güçlükle ilerleyen ekipler, karanlık bir odada, koltuğun üstünde 23 yaşında kızı fark etti. Sorulan hiçbir soruya cevap vermeyen kızın zihinsel engelli olduğu, 2 yaşında da bir çocuğu olduğu öğrenildi.
***
80 yaşındaki Alzheimer hastası Hatice teyze, kızı Ümit, 3 torunu ve torununun 2 yaşındaki kızı yaşıyordu. Hatice teyzeyi huzur evine götürdüler. Ümit’in 2 oğlunu ve 2 yaşındaki torununu çocuk esirgeme kurumu aldı. Ümit hanımın 23 yaşındaki kızı zihinsel engelli, Evde çok fazla birikmiş eşya vardı ama çöp ev değildi.. “

Haberin detayında kim bilir ne korkunç şeyler var.
Mesela, zihinsel engelli kızın 2 yaşında çocuğu olması, o çocuğu evde kendi başına doğruduğu kesin.
Alzehimer’lı bakıma muhtaç başka bir kadın.
Devlet korumasına alındığına göre, 18 yaşından küçük çocuklar.

Kim bunlar?
Birilerinin akrabası.. Kardeşi.
Komşusu..
Bir apartmanda yaşayan ve komşuların bi haber olduğu insanlar.
O engelli kız çocuğu tecavüze uğrarken ve tek başına doğururken mutlaka sesini yükseltmiştir.
Kimseler duymamış.
Dindar mı, Müslüman mı, namaz kılar mı?
Bana ne?
İnsan olarak sorumluluğunu taşımak zorundayız diye düşünüyorum.
Kapılarımızı ve kulaklarımızı ne kadar sıkı sıkı kapatıyoruz kim bilir!