Herşey dua zikir okuyarak olmaz, Kibir ve gurur nefsin en sıkıntılı hastalığıdır. Nefsin ta kendisi kibirdir, kibir parçalanırsa benlik dağılır nefsi Emmâre irşad olur Seyr-i Sülük tamama erer. Kibir gitti mi nefis kalmaz, bütün nefsani hastalıkların altında kibir vardır. Şah-ı Nakşibendi Hazretleri buyurur, "Nefsini Firavundan aşağı görmeyen Bizim Kapımızın Kokusunu Alamaz." Bu hastalığın şifası insanın aczini daha çok idrak etmesidir. Bu konuda tasavvuf eserleri, Risale-i nurları okumak insanın aczini daha da ötesinde hiçliğini kavramasını sağlayacak ve zamanla kibir kırılacaktır. İnsanın kendisinde kibri fark etmesi bile kurtuluş için bir adımdır. Kendinde kibir fark eden insan aslında kibirden kurtulmuştur. Tamamen bunu hayata yansıtmak ise biraz tecrübe ister. Nefsin varlık iddiasına kibir sıfatına karşı en güzel silah zikir olarak "La ilahe illallah"tır. Bu zikrin manası "Ben yokum ALLAH var. Herkesten tecelli edende onun isimleri ve sıfatları tecellisi, kime karşı üstünlük guduyorum, kendime ait bir varlığım dahi yok. Ben sadece bana verilen varlığı taşıyorum." Bir diğer zikrullah "Allahu Ekber" ki bütün büyüklük kibriya ALLAH'a Azze ve Celle ve Habibine Aittir, diye düşünülerek birer tesbih okunması tefekkür açısından hal ve hareketlerimize etki ederek bizi kibirden korur inşaALLAH. Yoksa kuru kuru zikretmek kibirden alıkoymaz, hatta nefsi daha çok besler ki bu da farklı bir konudur. Selametle...