Osmanlı Veziri-azamlarından Hekimoğlu Ali Paşa, çok cömert ve hal ehli bir zat idi. Onun komşularından biri, paraya ihtiyacı olduğundan, evini satılığa çıkardı. “Kaça veriyorsun?” dediler. “Yüz bin akçeye” dedi. “Senin bu küçük evin o kadar eder mi?” dediklerinde; “Ya siz, Hekimoğlu Ali Paşanın komşuluğunu kaça almak istiyorsunuz?” dedi. “Komşu satın alınır mı?” dediklerinde, “Ev komşu için alınır. İyi bir komşu bir şey istenildiğinde memnuniyetle hemen verir. İstenilmezse bir şey lazım mı? diye sorar. Kendisine kötülük edene iyilik eder. İşte Hekimoğlu Ali Paşa da bunlardan biridir. Böyle bir komşuya sahip olmak için evime yüz bin akçe çok mudur?”

Bu söz Hekimoğlu Ali Paşanın kulağına gidince bir hayli para verdi ve: “Bununla ihtiyacını gider, evini satma. Senin gibi kadirşinas komşudan ayrılmak istemiyorum” dedi.