• Zünnûn Mısrî rahimehullâh bir duâsında şöyle bir münâcatta bulunur:

"Allah'ım! İşittiğim her hayvan sesinde, her su şırıltısında, her rüzgar uğultusunda, her kuş cıvıltısında, her gök gürlemesinde senin birliğini ispatlayan işaretler sezdim. Bütun bunlar bana, Senin, eşi ve benzeri olmayan bir yüce varlık olduğunu; herşeye gâlip ve üstün (Kahhar) olduğunu; herşeyden haberdar, herşeyi yerli yerinde uygulayan âdil bir yüce zât olduğunu isbat etti. Allah'ım! Ben, Senin sanat ve fiillerinin, Seni ispatladığını itiraf ediyor ve Senden, rızânı, kendi rızâmla/isteğimle elde etme imkanını bahşetmeni talep ediyorum. Babanın çocuğunu sevmesi gibi, Sana olan aşkımdan dolayı yaptığım ibâdetler vesilesiyle, bana sevgini bahşetmeni istiyorum; bana kalp huzuru ve Sana karşı olan vazifelerimde gayret ve azim lutfet Allah'ım! Zira kul, sana karşı olan ibâdet ve zikrinden eğer tatmin olmuyor ve gönlü yatışmıyorsa; Senin rızân ona herşeyi unutturmuyorsa; Seninle olan münasebet, ona, başkaları ile münasebeti/ünsiyeti unutturmuyorsa ... o kulun hayatı hayat değildir, belki de hayatı ölümden ibârettir onun; onun sevinci, hüzünden; ünsiyeti de vahşetten başka bir şey değildir! Allah'ım! Seninle aramda hiçbir engel, perde veya çıkmaz yol bırakma; Sana giden yolları aşmağa muvaffak kıl beni. Ta ki kalbim senin marifetinin nurlarında ikâmet edip bana aşkının lezzetini tattırsın. Ey kendisinden ünsiyet, yaratıklarından vahşet (Uzak olma) dilediğim ve zorluk anında olsun bolluk anında olsun, kendisine iltica ettiğim Allah'ım! Yalnızlığıma acı, bana rahmet eyle; imanımı artıracak bilgi/marifet nasip et; beni bir an olsun, her zaman kötülüğü emreden nefsimin eline bırakma Allah'ım!"

Âmin