Gayret etmeye yetmiyor gayretim. Hangi tesbihe başladıysam dilimle ve bu ellerimle, şaşırıp duruyorum, kaçtayım bilemiyorum, doksan dokuza varamıyor, yüze tamamlayamıyorum ismini...

Sen'i hatırımda tutmaya çalıştıkça, bir uğultuda boğuluyor varlığım. Her an kötü bir şey olacakmış gibi korkuyorum. Deliler gibi korkuyorum. Çok korkuyorum...

Sakin olmaya çalıştıkça, bir ifrit giriyor kanıma, katlanılmaz bağırtılar yayılıyor odalara, duvarlar kulaklarını kapatıyor, hissediyorum. Ben bağırdıkça merhamet inciniyor, sevgi köşe bucak kaçıp saklanıyor uzak kuytulara. Masum bakışlara kıymıklar saplanıyor, acı acı hayal kırıklıkları yazılıyor amel defterlerine. Melekler inciniyor ve korkuyla kanatlarını kapatıyorlar yüzlerine...

Ömür bitiyor, zaman geçiyor, ben eskiyorum, göz göre göre geçip gidiyorum bu âlemden, bin pişman oluyorum her günün sonunda. Bin pişman...

Biliyorum ama, umutsuzluk haram. Hala umudum var kıvranışı bütün bu cümlelerim; düşmüşken kalmaya çalışmak, kırılmışken onarmak, vazgeçmeye yüz tutmuşken yeniden başlamak, özür dilemek, herkes yüz çevirmişken inadına gülümsemek, af dilemek, fark etmek...

Bir değil işte, bin umudum var!