Bazen Musa (aleyhisselâm) gibi bizim de kalbimiz daralır. Kalbimiz kırılır, gönlümüz hüzünlenir.

Dilimizin konuşacak mecali olmaz. Konuşmak yerine susmayı tercih eder. Konuşmak kalbini daha da daraltır.

İşte o zaman kardeşin Harun'a bel bağlarsın. Kardeşin Ahmed'e bel bağlarsın. Ayşe'yi, Fatma'yı, Zeynep'i ararsın...

Peki, bel bağlayacak bir kardeşin de yoksa?

Derdini anlatacak bir kardeşin, bir dostun, bir bacın yoksa?
Sıkıntını anlatacak bir Harun'un, Sümeyye'n yoksa?
Gönlüne koyacağın bir dostun yoksa?
Var olanlar da yoksa?

Kalbin daraldıkça daralıyor, dilin gerildikçe geriliyor ama gönlünü açacak birini bulamıyorsan o zaman ne yapacaksın?

Rabbimiz bizleri Harun'suz bırakmasın!