Biz insanlar nereye gidersek gidelim yalnız seyahat etmiyoruz. Yanımızda hep büyük bir bavul taşıyarak canımız çıkıyor.
Bu bavulun adı: "Eskiler!."
Geçmişte yaşadığımız anlar, pişmanlıklar, saçmalıklar, karşınıza çıkan iyi gibi gözüken ama aslında kötü insanlar, başkalarına yaptığımız suçlamalar, mazeretler, kaçırdığımız fırsatlar, kaybettiğimiz insanlar gibi pek çok şey yer dolu bu bavulun içinde.
Gün geçtikçe, "Eskiler" adlı bavuldan yükleri atmamız gerekirken daha fazla yüklüyoruz ve kendimize eziyet ederek hep sırtımızda taşıyoruz. Hem bu yükün farkında olarak. Peki hepimiz neden bu bavulu yanımızda taşımayı tercih ediyoruz? Acaba bize huzur verdiği için mi, yoksa bu bavulu bir yerlerde bırakıp geçmişimizden kurtulacağımızın bizi korkutan düşüncesi mi?
Bence cevap ikinci şık… Nedense geçmişten kurtulmak sanki bizi korkutuyor. Sanki o bavulu bırakınca o hataları yeniden yapıp kötü olayları, satın aldığımız şeyleri yeniden yaşacağız gibi bir durum var.
Ama olayın aslı öyle değil… Biz bu olayların hepsini beynimizde yaşadık zaten, bavulu atmak yaşadıklarımızı bir daha yaşayacağımız anlamına gelmez.
Eğer hatırlamak istersek zaten beynimizin arşiv bölümüne girip istediğimizi raftan seçip alırız, demek istediğim kendimize niye yük yaparak yorgun, bitkin biri gibi hissetmeyi tercihediyoruz ki!
Bundan sonra bu bavulu taşımayı bırakalım mı?
Eğer ben bavulumdan vazgeçmem, onu taşımaya razıyım diyorsanız o zaman bavulun adını ve içindekileri değiştirin.
Adını "Gelecek" koyun. İçindekiler de umut dolu hayalleriniz ve hedefleriniz olsun.
İstediğiniz hayat için uğraşacağınız, aşacağınız yollara dair aklınızda bulundurduğunuz güzel fikirler olsun. Tercih sizin! Hayatınızın sorumluluğunu almak elinizde. Haydi şimdi ne yapmak istediğinize oturup karar verin. Ya geçmişin bavulunu taşıyın ya da geleceğin "Huzur" adlı bavulunu… Hatta içine güzel şeyler koyup eskisini atın.
Tercih Senin! Çevir yönünü Allahâ ve de ki; "Rabbim seninle konuşmak istiyorum deyin ve konuşun." Deneyin, başaracaksınız.