Hastanın Uyması Gereken Şartlar:

1. Varsa yanında bulunan koruyucu muska vb. şeyleri

çıkarıp yakması.

2. Şifa verenin sadece Allah olduğuna, insanların yaptıklarının

ise sebeplere sarılmaktan ibaret olduğuna inanması.

3. Eğer hasta kadınsa elbiselerini sıkıca giyer ki tedavi

sırasında herhangi bir yeri açılmasın.

4. Varsa üzerinde bulunan zinet eşyalarını çıkarır ve

güzel koku/parfüm sürünmez.

Bu konuyla ilgili olarak İbnu’l-Kayyim şöyle der:

“Bu tür sara hastalığının tedavisi iki yönden olur: Birincisi

sara hastası yönünden, ikincisi tedaviyi yapan kişi

yönünden. Sara hastası yönünden olan, onun ruhsal yönden

güçlü olması, ruhların eşsiz yaratıcısına samimiyetle

yönelmesi ve hem kalbi hem de diliyle beraber gerçek anlamda

Allah’a sığınmasıdır.

Çünkü bu bir tür savaştır. Savaşan kişinin düşmanına

karşı silahla zafer kazanması ise iki şeye bağlıdır: Silahın

sağlam ve işe yarar, kolunun da güçlü olmasına. Bu ikisinden

birisi eksik olursa, o silah çok fayda sağlamaz. Ya bu

ikisi birden olmazsa ne olur? Kalp tevhidden, tevekkülden,

takvadan ve Allah’a yönelmekten yoksun olması dolayısıyla

harap olur ve silahsız kalır.

Tedavinin ikinci yönü, tedaviyi yapan kişi cihetindendir.

Şöyle ki, onda da bu iki özelliğin olması gerekir. Nitekim tedavi edenler içerisinde öyleleri var ki, tedavi için

onların sadece: “Hastanın içinden çık” ya da “Bismillâh

(Allah’ın adıyla)” veyahut da “Lâ havle ve lâ kuvvete illâ

billâh (Güç ve kuvvet yalnız Allah’ındır.)” demeleri yeter.

Nitekim Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem de böyle durumlarda

şöyle derdi: “Çık ey Allah’ın düşmanı! Ben Allah’ın

Rasûlü’yüm”(202)

Yine İbnu’l-Kayyim, bazı ruhî ilaçlardan söz ederek

şöyle der:

“Hatta hastalıkları iyileştiren bazı ilaçlar vardır ki onları

en uzman doktorların akılları kavrayamamış, ilim, tecrübe

ve deneyleri onlara ulaşamamıştır. Bunlar, kalp ve

ruhla ilgili şu ilaçlardır: Metin olmak, kalbin Allah’a itimat

ve tevekkül etmesi, O’na sığınması, O’nun huzurunda eğilip

boyun bükmesi, sadaka, dua, tevbe, istiğfar, mahlûkata

iyilikte bulunmak, çaresize yardım etmek, darda kalanın

sıkıntısını gidermek vb.

Bütün bu ilaçları, farklı din ve inançlardan olan toplumlar

tecrübe etmiş ve onların şifa konusunda en bilgili

doktorun ne ilminin, ne tecrübesinin ve ne de deneylerinin

ulaşamadığı bir etkiye sahip olduğunu görmüşlerdir.





(Alıntıdır)

(Kaynak:Sırlarhinesi)