Ailem ayrı babamla yaşıyorum. Onu çok seviyorum ve değer veriyorum ama yeri geldi ondanda kötülük gördüm anne desem anne demeye dilim varmıyor o denli kinim ve nefretim var ona bizi bırakıp gittiği için . Kardeşlerimi ve beni babaannem büyüttü . Babam başkasıyla evlendi. Kardeşimi geçen sene kaybettim. Geçmişime bakınca yükler çok ağır geliyor ama sonra eyvallah diyorum peygamber efendimiz de küçükken çok şeyler çekmiş diyorum imtihan dünyası diyorum ama geleceğe bakınca bakamıyorum olmuyor. Ailem arkadaşlarım kimseye güvenemiyorum hep ve herşeyde yaptıklarının arkasında bişey arıyorum bilmiyorum belki aradığımı bulunca ben zaten böyle olacağını biliyordum deyip daha çok üzülmemek için yapıyorum dur. Ama bu durumun bana kötü etkileri var iş hayatında olsun direk dedikleri bana hiç güvenmiyorsun oluyor arkadaşlarımın ama oysa bu elimde olan bişey değil geçmişte yaşadıklarımdan ötürü hep bir beklenti içerisindeyim ve en önemlisi hayatıma kimseyi alamıyorum birisiyle görüştüm mü ilk buluşmamızfa türlü türlü bahanelerle onunla görüşmüyorum özellikle bu tarz ilişkilerde hiç güvenim yok hep bir korku var içimde. Bu durumu yaşadıklarımı nasıl çözebilirim bilmiyorum . Oysa çevremdeki kere bakıyorum ailesinde görmediklerini çevrelerinde arıyorlar belki buluyordurlat da ama ben ailem bile bana o ilgiyi sevgiyi vermediyse el alem neden versin gözüyle bakıyorum. Aileme karşı bağım var evet onlara çok değer veriyorum ama bu bağa bile güvenmiyorum hayattaki hiçbir ilişki hiçbir bağ güvenilir ve samimi gelmiyor arkasında çıkar ilişkisi olmasından korkuyorum ve her ilişkinin biteceğine inanıyorum. Kısacası hayata ve geleceğe karşı hiç pozitif ve iyi niyetim yok diyebilirim.