Ramazan ayı gelip geçmiş, tek bir iftarda olsun az yemeyi başaramamışsan, üstüne bir de sahurda tepeleme doldurmuşsan mideni,

Hissettiklerin, mânevi kaygıların, namaz vakitlerinde evinin bir kuytusuna serdiğin seccadene mahkum kalmışsa,

Güç yetiremiyor değiştiremiyorsan kendini, evlatlarını ya da eşini, durduk yere apansız ağlamak istiyorsan çıldırasıya, gönlün kabarıyorsa,

Dilin lâl olmuşsa, bir hadis, bir ayet tahlili yapmamışsan sevdiklerinle, evladına elifbâ'dan bir sayfa olsun okutmamışsan, bir sohbet sofrası kurmamışsan geçen gündüzler ve geceler boyunca,

Kendine engel olamayıp, almaman gereken, öderken zorlanacağın, belki faize düşmene sebep olacak o ürünü alışveriş sepetine eklemişsen, gözünü karartıp sipariş vermişsen, üstelik eski aldıklarının taksitleri de henüz bitmemişse,

O televizyon programını, o diziyi, o klipleri izlemekten, o şarkıları dinlemekten kendini alamamış vazgeçememişsen bu bereketli, bu hüzünlü günlerde bile, nasıl olur da bu necasetleri terkedemem diye hayıflanıyorsan,

Bir de sanki Allah'a küsmüş gibi kaçıyorsan yeterince Kur'an okumaktan, kaçıyorsan dua etmekten bile, kaçıyorsan kendinle hesaplaşmaktan,

Efendimiz'in ﷺ, Âişe r.anha annemize öğrettiği duaya daha da çok sarılıyor insan;
"Allah'ım affedicisin, affetmeyi seversin, beni affet!"