Eskiden, bana yapılan bir kötülüğü hem Allah’a havale eder; hem de kapı ucunda gözetleyen hafiye gibi, ne zaman benim hakkımı soracak Yaradan, diye beklerdim.
Keramet , senin unuttuğun an da başlıyor sanırım. Sen güvenle havale edip, unuttuğunda hesap işleri devreye giriyor. Peki, karşıdaki kişi başına bir musibet geldiğinde , bu şu haksızlığımdandır, diyor mu? Böyle ise ne lütuf. Tövbe için bir idrak, bir fırsat.
Allah Azze ve Celle’nin takdiri. Çünkü, bir dua okuduğumda “tüm ümmeti Muhammed’e” diyorum içinde bana haksızlık yapan kişi de var, bunu çıkarıyorum, şunu çıkarıyorum demek ne haddimize.
Bir de, belki biz ya da Atalarımızın aldığı ah’lar, farkında olmadan üzdüğümüz, hakkına girdiğimiz insanlar var.
Benim yüzüm şimdi o kısma dönük.
Allah, ilmimizi arttırsın, gönlümüze ferahlık versin inşallah.