Bazen hoca vardır, cemaat yoktur. Bazen de cemaat vardır, hoca yoktur.

Zünnûn'u da hatırla! Hani öfkelenerek (halkından ayrılıp) gitmişti...

Enbiya Sûresi 87.

Bu kavmin başında Hazreti Yunus vardı. Yıllarca hizmet etti. Dini tebliğde bulundu. Örnek bir Müslüman oldu. Dini bütün bir mümin olarak hayat sürdü. Ama kavminden bir kişi bile iman etmedi. Onları Allah'ın azabıyla uyardı. Onlar yine iman etmedi.

Gün geldi, azap geldi çattı. Hazreti Yunus, azaba uğramamak için görev mahallini terk etti. İzin almadan ayrıldı.

Halbuki onun kavmi o gün iman edecekti. Hazreti Yunus öfkelenerek oradan ayrılmıştı. Geride ne olup bittiğini bilmiyordu. Azabın geldiğini görenler tövbe ettiler. İman ettiler.

Ama bu sefer ortada başka bir sorun vardı. İman eden kavim vardı ama başlarında peygamber yoktu.

Allah Teâlâ görev mahallini izinsiz terk eden Hazreti Yunus'u denizde sıkıştırdı. Gemidekiler onu suya attı. Suda bir balina onu yuttu. Fırtına, kasırga, dev dalgalar, kavmini terk etmenin üzüntüsü, gecenin karanlığı, suyun dibi, balinanın midesindeki karanlık... Her yer zifiri karanlıktı.

Hazreti Yunus hatasını anladı. Karadaki azaptan kaçarsan, denizdeki azaba yakalanırsın. Denizden kaçarsan havada yakalanırsın. Her yer onundu çünkü...

Senden başka ilah yoktur! Sen tüm noksanlıklardan münezzehsin. Ben gerçekten haksızlık edenlerden oldum, dedi..

Rabbimiz onu tüm karanlıklardan karaya ulaştırdı. Yorgun ve bitkin bir haldeydi...

İzin önemli...