Kalben hissettiğimiz, düşündüren hüzünlendiren bir yazı olmuş Hocam!

Dünyalık olan işlerde nefsin esâretinden kurtulmak gerçekten çok zor!
Lâkin benim yüreğimi ziyâde sızlatan geçmişe baktığımda en özel belki de bir daha telâfi edemeyeceğimiz en özel ibadet ve taatlerimize haramların ya da kabulüne engel olacak şüphelerin bulaşması...İnsan bunları düşündükçe kendini affedesi bile gelmiyor.
Nerde ise ümitsizlik deryasına düşmek üzere iken, pişmanlıklarımız dört bir yanımızı kuşattığında o dipsiz ümitsizlik kuyusundan Peygamber Efendimiz (asm)'ın bir hadisi kudsi de ki, sözü imdadıma yetişiyor..."Bana şirk koşmayıp yeryüzünü dolduracak günahla huzurumuza gelirse bende o kadar mağfiretle bağışlar onu karşılarım"...
(müslim)
Mahçup gözü yaşlı bir eda ile "Elhamdülillah Rabb'im senin lûtfu keremin olmasa halimiz nice olur?

Bizlerde yeter ki günahlarımıza pişman olup ısrar etmeyelim...
Rahmet ve inâyet kapısından bir an uzaklaşmadan her halimizi Kur'an ve Sünnet ışığında terbiye edenlerden, her düştüğümüzde umutla yeniden başlayanlardan oluruz inşallah!