وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍۚ وَكَانُوا فٖيهِ مِنَ الزَّاهِدٖينَ۟ ﴿20﴾

(Kafile Mısır’a vardığında) Yusuf'u değersiz bir fiyata; sayılı birkaç dirheme sattı. Zira ondan bir an önce kurtulmak istiyorlardı.

Yusuf Sûresi 20

Yusuf’u Birkaç Dirheme Sattılar.

Kervandakiler kuyudan bir çocuk çıkarmışlardı. Çocuğun kim olduğunu önemsemediler. Sahibi var mı yok mu köle mi hür mü araştırmadılar. Onu kuyudan çıkarıp eşyalarının arasına gizlediler ve onu bilmediği bir şehirde alelacele satılığa koydular.

Oysa onlar bir peygamberi satmışlardı. Yusuf henüz çocuktu. Dili varmıyordu ben özgür biriyim demeye. Belki de dedi ama kimse dinlemek istemedi. Babasından, annesinden, darından, diyarından ve öz yurdundan koparılmıştı. Kardeşleri tarafından ıssız bir kuyuya atılmış bir masumdu. Ama kervandakiler için ise o satılacak bir çocuktu. Onu eşyaların arasına gizlediler.

Acaba ne hissetmişti o anda küçük Yusuf! Tanımadığı insanlar kendisini nereye götürüyordu biliyor muydu acaba? Eve gittiğini mi zannediyordu? Kimdi bunlar? Neden onu eşyaların arasına bir mal gibi saklama gereği duydular? Ah Yusuf’um, diye ağlayan bir baba vardı! Ah babam, diye ağlamaktan yorulan bir çocuk vardı…

Mısır’a geldiler. Yusuf’u köle pazarında sattılar. Hem de en ucuz fiyata sattılar. Bir değeri yokmuş gibi… Ah Yusuf ah! Değersiz birkaç dirheme satılmak! Ne olurdu yani birkaç kuruşa tenezzül etmeselerdi de seni ailene kavuştursalardı! Ama kaderin üstünde bir kader, göklerden gelen bir karar vardı!

Birkaç değersiz dirheme sattılar. O dirhemlere çok da muhtaç değildiler. Parasında değildiler. Çok para edeceği için almamışlardı.

İnsan işte bu! Merhamet duygusu bu kadar. Zavallı bir çocuğu ihtiyaçları olmayan bir paraya satmak için ticaret mallarının arasına sıkıştırıp sonra uzun bir yolculuktan sonra Mısır’a getirip birkaç kuruşa satmak! Değer miydi yani?

Hırsız budur işte! Hırsız için çaldığı malın değerinin olup olmaması önemli değildir. Nice pahalar, nice yadigârlar ve nice anne yadigârı ve hatırası eşyalar hırsızlar tarafından çalındı da ucuzluk pazarlarında birkaç liraya satıldı.

Nice yükte de hafif pahada da hafif ama manevi değeri olan yüz yıllık eşyalar birkaç kuruşa satıldı! İnsandır bu, bir çocuğu birkaç kuruşa satar da bir eşyayı mı birkaç kuruşa satmaz?

İnsan elindekinin değerini bilmedi mi onu değersiz bir şekilde harcar. Emeksiz gelen malların durumu budur. Yusuf onların yanında birkaç dirhem ediyordu. Ama Allah’ın yanında en sevgili kuldu. Allah’ın en değerli kuluydu. Yusuf, kendisini satanlardan da alanlardan da onu kuyuya atanlardan da değerliydi. İnsanların ona ne değer verdiği önemli değildi. Önemli olan Allah katındaki değeriydi! O gün Yusuf’a birkaç dirhem değer biçenler, onun Allah katında ne kadar değerli olduğunu bilmiyorlardı.

Belki bizim de birkaç kuruş etmez dediğimiz insanlar Allah katında böyledir. Belki kendisine değer vermediklerimiz Allah katında bizden daha değerlidir?

Rabbim bizleri yalan yanlış işler yapmaktan uzak eylesin!