Rivâyete göre, Emîru’l-Mü’minîn Hz. İmâmu Ali (Kerramallâhu Vechehû ve Radıyallâhu Teâlâ Anh) Efendimiz, bir adamın Kâbe’nin astarına yapışmış vaziyette: “Ey bir şeyi dinlemek diğerini duymakta Kendisini meşgul etmeyen! Ey istekler Kendisini şaşırtmayan ve ey ısrarcıların ısrarla istemeleri Kendisini bıktırmayan Allâh! Bana affının serinliğini ve rahmetinin tadını tattır” dediğini işitince: “Canım (kudret) elinde olan Zât’a yemin ederim ki, üzerinde gökler ve yerler dolusu günahlar bulunurken de bunu söylersen elbette mağfiret olunursun” dedi.

(Ebu’l-Fedâ Muhammed İzzet, Kenzü’d-Duâ, sh:30, Ali el-Müttakî, Kenz’ül-Ummâl, nu: 4964, 2/640)