Olur elbette! Bizi mutluluktan havalara uçuran kimi şeylere pişman olmak ne garip bir haldir.

İnsan aldanır!

Bir arabam oldu diye için içine sığmamış, hatta nazar değmesin diye kurban bile kesmiş, ama haksız bir kazançla, yalanla dolanla almışsan,

Kendine ait bir evin olmuş, kiracı olmaktan kurtuldum diye için sevinçle dolmuş, ama her duvara, her kapıya, her metrekareye necasetli taksitler sıvanmışsa,

Bir güzeli çok sevmiş, heyecandan kalbin göğüs kafesine sığmamış, duracak gibi olmuş, mutluluktan aklın başından gitmiş ama helal dairede kalamamışsan,

Ve daha nice inhiraflarına gülüşmeler, tebessümler, arzular yüklemişsen,

Geçmiş sevinçler yük olup çökertir omuzlarını!

Tek çare pişman olmak, bir daha asla yapmamak ve tövbe etmektir. Sahte ama peşin sevinçlerle oyalanmak yerine, ebedi ama sonraya ertelenmiş sevinçleri gözlemektir bize yakışan...

Haydi toparlanalım arkadaşlar, kendimize gelelim! Umutsuzluk haramdır bilene ve her defasında yeniden başlamaktır bize düşen...

Her cuma namazında hutbede okunan ve gönlüme ferman, dizlerime derman olan hadis-i şerifi yazıp kenara çekileyim;

"Günahına tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir."