Temelde ruhun madde üzerinde hakimiyet kazanması, hayatı yaşamaya değer kılan en önemli unsurlardan biri olmaktadır.
Sırf bunu öğrenmek, ebedi bir hayat içinde, ruh ve maddenin ebedi kardeşliği ve beraberliği içinde gerekli olan en büyük anahtardır. Maddenin bizden, bizim de maddeden bir şey talep etmemiz sırasında hem maddenin, hem de bizim gelişmemiz gerçekleşiyor.

Ruh varlığı, maddenin ondan istediği tesir ve imkanları en uygun şekilde üretip, en gerekli zaman ve mekan içinde nakletmekle maddenin gelişim hızına yardım etmiş oluyor. Ancak maddenin, ısrarcı istekleri karşısında, ruh varlığını sürekli bir şeklde sürekli bir şekilde uyanık tutması, sınamalar içine alarak onlardan yararlandıracak ıstıraplı anları ona yaşatması da gerçekleşir. Bunlar ise, ruh varlığının yararına olan şeylerdir. O da bu şekilde büyük tecrübeler elde ediyor. Ruh ve madde, birbirlerini karşıki olarak sürekli geliştiren iki büyük varlık sistemidir.